Zaterdag ochtend

Het is frissig buiten en met wat vlinders in de buik gaat het toch echt gebeuren. De Emily gaat vandaag vertrekken naar Engeland. Specifiek Cowes om daar deel te nemen aan de Fastnet Race van 2015. Voor mij is dat nu nog een brug te ver wellicht in de toekomst maar mee helpen met de oversteek is geweldig.

Ik heb aan boord van de Aphrodite geslapen zodat ik om het gemakje wakker kan worden en Josine mij kan uitzwaaien. De mannen zijn er en zijn druk met tassen sjouwen, vijf man met uitgebreide zeilgarderobe, eten en drinken aan boord voor de overtocht en ook al een deel voor de race. De SB lier moet ook nog even gemonteerd worden. Je kan dus veilig stellen dat het wat hectisch is aan boord. Ik ken alleen Gerard en ben benieuwd naar de dynamiek aan boord. Vlak voor negen uur vertrekken we en even later door de sluis en naar zee. Het weer is inmiddels lekker zomers, en hebben de wind mee. Zullen we bij Blankenbergen naar binnen of nog even door varen, uiteindelijk besluiten we door te gaan naar Duinkerken en komen een lange dag varen in het donker aan.

Zondag

Een croissant zou wel lekker zijn maar ook na een flinke rondwandeling is er niets te koop. Wel een bakker in aanbouw maar daar hebben we nu niets aan, dus geen lekker stokbrood en geen croissant. Wel een goede douche en een lekker ontbijt met een afbakbroodje.
Plan voor deze ook warme dag is om via Calais de oversteek te maken naar Dover. Tristan tovert op telefoon en tablet een route, kijkt met grote regelmaat of dat het nog klopt en geeft als geroutineerd navigator instructies. Het is rustig het eerste stuk met nauwelijks wind. Dit deel van de kust is zo afschuwelijk lelijk met al de industrie dat het ook wel weer indrukwekkend is. Ook mooi is het dolfijntje die zo af en toe de kop op steekt. 

Er is het nodige gedoe om de enorme stroom vluchtelingen van Calais naar Dover. Daardoor varen er  weinig Ferry’s en is de oversteek relaxed. Natuurlijk wel de ogen op stelen voor de beroepsvaart die daar langs dendert. De AIS geeft een berg aan info en dat geeft ons weer de tijd om tijdig maatregelen te nemen. Dit is mijn derde oversteek en de eerste overdag. Het blijft toch spannend. Inmiddels is de wind ook wakker en varen we met een lekker gangetje richting Dover. Onderweg valt overigens op hoeveel rommel er op zee drijft, zelfs een oude TV beeldbuis kwam voorbij.

De Aanloop naar Dover gaat ook goed, enkele mooie bootjes hakken tegen de golven in richting de ingang en meldden zich ruim voor het invaren. Een onverstoorbare havendienst blijft herhalen dat er pas op 250 meter voor de ingang gemeld moet worden. Wij doen dat netjes en mogen via de Zuid ingang of was het West naar binnen, vragen een plek aan en meren af. Als semi pubers drinken we wat op een terrasje en zie de Franse kust aan de overkant. Dover heeft een leuke boulevard en een mooi kasteel op de rotsen waar we niet naar toegaan daar is geen tijd voor. De eerste Fish and Chips wordt door mij gegeten en kan dus van de bucketlist af. Geweldig trouwens om in een oude kroeg vol met volk van diverse pluimage op heerlijk correct engels bediend te worden.

Jouke heeft een “berepak” en wil dit uitproberen hij slaapt buiten in de kuip. Dat blijft hij overigens doen ook bij lichte regen.

Maandag

Rond de klok van vier in de ochtend maken we ons klaar. Tristan verzorgt vanuit zijn bed de navigatie, papieren kaarten komen niet echt meer aan bod voor navigatie, passer en kaartplotter evenmin. Wel wordt natuurlijk onze positie in de kaart ingetekend, daarna volgt ontbijt. Tristan heeft zo aan boord een tweetal kern taken, navigatie en kombuis. De door hem gemaakte ‘aanstalten’ blijkt een groot succes. Ook de altijd aanwezige Chinese thee van Gerard vindt goede aftrek. De tocht gaat langs de prachtige Engelse kust en voor een groot deel onder spinnaker. Jouke staat achter het roer, onverstoorbaar te sturen. Een lichte misselijkheid overvalt mij in de loop van de ochtend. Een anti zeeziek pil werkt zo goed, samen met het vroege opstaan, dat er een kort tukje door mij gedaan wordt. Paul zorgt voor fok en grootschoot en tijdens het spinnakeren is hij samen met Gerard voordekker. Ik leer vooral veel van deze tocht en ontpop mij later als lierman.

We varen door langs Dungeness en Hastings en voorbij Beachyhead waar we langs Newhaven varen,  hier de Meridiaan van Greenwich gepasseerd en varen dus nu op westelijke wateren snel nog even een foto van de Furuno gemaakt. en komen in het donker aan in Brighton. De aanloop naar binnen geeft nog wat spanning, deze loopt bijna parallel aan de weg en met de straat verlichting blijkt het lastig de aanloop lichten te spotten. Uiteindelijk komen we goed binnen, en meren af langszij, een grote broer van Emily, een 50 ft Nicholson genaamd Quailo III Quailo is, aldus Gerard niet echt iets positiefs maar we vertellen de eigenaar dat maar niet.  

Jouke gaat vandaag van boord, Morgen is er bijna geen wind en er is besloten om een dagje Brighton te doen. Die avond eten we heerlijk Indiaas in een restaurant waar Gerard op advies van de ober een White Tea wilde die daarna niet leverbaar was omdat “the machine” kapot gegaan was. Ook zij we nog de lokale gokhal ingegaan. 

Dinsdag

Jouke was al vroeg vertrokken, vandaag hebben we een Brighton dag. Met de bus naar het centrum waar we de eerste in een heerlijk klein tentje ontbeten hebben en daarna Royal Pavilion bezocht. Prachtige tuinen en een mooi kasteel en veel Chinese invloeden. De rest van de dag hebben we in Brighton rond gelopen, het chockywockydoodah winkeltje bezocht en natuurlijk de pier bewonderd en langs de Madeira Drive terug gelopen richting de marina.

De plee aan boord is weer overgelopen, de lucht is onbeschrijfelijk. Nadat de nodige schoonmaak is gedaan pompen we de troep overboord. Er heerst een kortstondige opruim woede en met vereende krachten maken de schoonschip en voeren nog wat reparatiewerk uit. Zo zit de stuurinrichting niet helemaal goed vast. Er valt een onderdeel in de diepte onder het stuurwiel waardoor Gerard de diepte in moet. Alleen zijn onderbenen steken nog uit maar de rest is, kop eerst, verdwenen in de diepte. Uiteindelijk zijn we klaar, eten nog wat en treffen de nodige voorbereidingen voor de tocht van morgen. Liggend in mijn slaapzak in de punt overdenk ik de tocht tot nu toe Fabeltastisch is het woord dat bij mij opkomt.

Woensdag

De tocht gaat vandaag richting Itchenor over de Itchenor river. Daarvoor moeten we natuurlijk nog wel de nodige mijlen maken en eerst nog diesel tanken. Ons grote broertje is eerder vertrokken en die proberen we in te lopen. Dat gaat een heel eind goed maar lukt uiteindelijk net niet. Wellicht komt dat door dat ik een tijdje sta te sturen en dat is met golven op de kont en een spinakker op is dat toch best lastig. Af en toe dreigt er een buitje en voelen we een spetter maar al met al houdt het weer zich heel goed. 

Er wordt ook geoefend met het rif, hoe werkt dat, wil ik weten. Dat blijkt een lastige want aan boord van de Emily lijkt er nooit gereefd te worden. Na het los tikken van de vast gecorrodeerde neerhouder uiteindelijk dan toch met de speciale reef-handel naar de mast. Met de nodige inspanning wordt het rif gezet. Een goede oefening dus. We varen nog steeds langs adembenemende mooie Engelse kusten met witte rotsen en groene velden. Aan het begin van de middag komen we aan bij de Chichester estuary waar we zeer dicht lang de wal via Stocker’s lake richting Chichester channel de Itchenor river op varen. Het is het afgaand tij en moeten hoog aan de wind varen. Gerard besluit zo ver mogelijk door te zeilen, de motor kan altijd nog.

Wat volgt is een tocht van ongeveer een mijl of vijf in een smalle vaargeul met tij tegen en een veelheid aan zeilscholen waar wij ons een baan door moeten manoeuvreren. We gaan ontelbare keren overstag het zweet gutst langs mijn lijf ik lier mij, samen met Paul, een ongeluk.

Er wordt gezeild en hoe! Een enkele keer voelen we de Engelse modder zich vastklampen aan de kiel maar we willen er niets van weten. Zeilen hier zijn we voor gekomen, dit is het! Gerard staat te glunderen aan boord wij allenmaal trouwens. Het gaat ook de andere watersporters niet onopgemerkt, met regelmaat worden we aangemoedigd en vinden ze het zichtbaar leuk dat wij hier aan het zeilen zijn.

Het laatste stukje buigt een beetje af waardoor de wind gunstiger invalt. Onderzeil proberen we een mooring op te pikken wat lukt. Jammer genoeg moeten we die los laten, onze voorwaardse snelheid is net te hoog. De zeilen gaan omlaag en de motor wordt gestart. Gerard draait behendig de Emily in vaarwater niet veel breder dan de Emily lang is. Bij een tweede poging gaat het volgens het boekje. Vermoeid maar in euforische stemming ploffen we in de kuip neer.
Met een ferry gaan we naar het dorpje, heeft niet veel om het lijf maar is wel een echt Engels dorpje met een Pub daar worden natuurlijk de nodige biertjes weggewerkt en in de avond eten we daar een heerlijke Pub maaltijd.

Donderdag

Met wat regen, afgaand tij en windje mee zijn we heel snel de Itchenor river afgezakt. Onderweg de nodige zeilscholen en wedstrijden gepasseerd. Het weer is inmiddels natter geworden. De jas houdt mij droog en warm. De zeilbroek is duidelijk aan vervanging toe. Niet gewend aan varen op stromend water is het eerste stuk voor mij een mooie uitdaging. Met wat onweer in de verte wordt het toch wel even spannend. Gelukkig klaart het op in is de tocht van vandaag ook gelijk het laatste stuk. Met een mijl of 20 te gaan varen we richting Cowes.
Langs de drie grote forten die dit stuk van Engeland moesten verdedigen ten tijde van oorlog vaar ik  voor het eerst van mijn leven op de Solent. Scheepvaart is goed aanwezig grote zeeschepen varen af en aan. Dichter bij Southampton varen ook de nodige ferry’s heen en weer. We letten met zijn vieren goed op. Niet in de laatste plaats omdat de grote zeilschepen als de Rambler, de SCA-meiden en Trimarans aan het oefenen zijn voor de Fastnet race. Gerard stuurt ons vakkundig de Medina rivier op. Het krioelt van de Cowes week wedstrijd boten, toeristen, grote en kleine ferry’s en  Fastnet deelnemers. Een plekje vinden we uiteindelijk vlak bij de Folly Inn.

Een pondje brengt ons naar Cowes waar we de rest van de donderdag gebruiken rond te lopen. Gerard moet de nodige administratie doen bij de RORC en we verlekkeren ons in de Musto shop. Ook doen we een poging om de RORC club binnen te komen (als non members) maar op Engelse correcte wijze worden we toch vriendelijk verzocht ons heil elders te zoeken. Het is Cowes week dus storten we ons in het feest gedruis waar we de mannen van de Picolini tegen komen. 

Vrijdag

Voor Tristan en mijzelf is het de laatste dag, vanmiddag vliegen we terug. We varen onder spinakker Southampton binnen. Al snel wordt omwille van een veilige tocht het “ijzeren zeil” gehesen. 

Nog even een spannend moment of de schroef wel pakt maar dat gaat na het olie bijvullen afgelopen middag probleem loos. Met een miezerbuitje lopen we Southampton aan. Enorme zeeschepen doen deze zeehaven aan en ik voer mij nietig in vergelijk met deze oceaanreuzen. 

We meldden ons bij de Royal Southampton Yacht Club waar een plekje is om de laatste voorbereidingen te treffen. Tristan en ikzelf stappen hier af. Naast de Ranger liggen er enkele mega jachten die ook meedoen met de Fastnet Race en wij lopen er gewoon tussendoor. Gerard en Paul brengen ons naar een bushalte. Eenmaal in de bus besef ik dat het echt voorbij is, de hectiek van het landleven komt weer met alle hevigheid terug, nog even en het “gewone” leven vangt weer aan.

Jan Maarten