Voor de schipper Gerard en voor Thijs was dit de kwalificatie voor de Fastnet. Voor Josse zou dat ook zo zijn, ware het niet dat hij geblesseerd raakte.

Voor Tong-Tong was het gewoon een leuk reisje zeilen en een lekker potje voetbal.

En voor mijzelf, Huibert, was de uitdaging om de plas over te steken al voldoende. En dat ondanks mijn splinternieuwe zeilpak.

Voor foto's zie Vuurschepenrace 2013 en North Sea Race

Maandag - Voorbereiding

De voorbereidingen begonnen voor mij de dag ervoor met boodschappen doen. Maar toen was het schip al naar Scheveningen gezeild. Samen met Gerard en Josse hebben we alle zaken van de RORC reis nagelopen, zodat het schip voldeed aan alle verplichtingen van de Fastnet Race. Inclusief de keuring.

Dinsdag - Start vanuit Scheveningen

De race zou starten om 18:55. Maar wat was nu precies ons startveld? En hoe laat was onze start eigenlijk? Was er eigenlijk wel iemand naar het palaver geweest om 16:00? Dan maar even thee zetten. Uiteindelijk toch gestart, maar waarschijnlijk wel wat later dan bedoelt. Ach, het was de eerste zeerace van deze bemanning. En we hebben wel prima gegeten, een of andere vega stamppot.

Woensdag - Op zee

Na de nacht windstilte en dobberen om onze as in de mist, werden we ook nog opgeroepen door een groot schip. Dat ging allemaal wel goed, maar op de AIS waren onze pijlen tot een geworden. Terwijl de eerste schepen aan het finishen waren, kregen wij weer snelheid de goede richting op. In de middag kwam eindelijk weer land in zicht, waar je vervolgens erg lang langs zeilt. En tegen de avond kwamen we eindelijk aan in Harwich. Tegen middennacht had ik de eer om de Orwell op de varen. Van boei naar boei, van lichtje naar lichtje. Een heel dik uur, tot we eindelijk nabij Ipswitch de Woolverstone Marina vonden. We lagen net vast, toen er een hele dikke kustvaarder langs voer. Die had al die tijd dus achter mij gezeten, zonder dat ik het wist. Na lekker douchen op z'n Engels konden we onze welverdiende nachtrust pakken. Waren het niet dat er ook een zoektocht op gang was gekomen naar Josse zijn paspoort, die niet in de grab-bag bleek te zitten.

Donderdag - Rustdag Wooverstone

Josse moest perse naar The Butt & Oyster in Pin Mill. En ik moest perse een geocache vinden. We moesten boodschappen doen. En Tong-Tong was een potje voetbal beloofd. Maar first things first, English Breakfast bij de Royal Harwich Yacht Club, in hun nog niet officieel geopende clubhuis.

Daarna met z'n 4-en naar Pin Mill, voor een Pint van het een of ander. Onderweg kon ik de geocache Orwell Views https://coord.info/GCYE0D vinden, die daar al sinds 2006 op mij lag te wachten.

Bij The Butt & Oyster was Josse helemaal in zijn element. Wij hebben ons ook prima vermaakt met het uitzicht op de wegtrekkende rivier.

Thijs en ik offerden ons op om boodschappen te gaan doen. Bij de lokale kruidenier hebben wij onze lol gehad en naast vega-dingen ook echt vlees gekocht. Voor de nasi die ik zou gaan bereiden, en waar vlees aan toegevoegd kon worden. Leek me wel een goed idee.

Toen we terug kwamen in de Marina, hadden Gerard, Tong-Tong en Josse gevoetbald. En Josse vond het nodig om een zware rubberen piloon te dissen. Een zwaar gekneusde of misschien wel gebroken teen. Lastig. En helemaal omdat zijn paspoort nog steeds zoek was. Hij kon dus niet met de Ferry terug naar Nederland!

Vrijdag - Start vanuit Harwich

Een winderige start.

Deze keer ging wel alles volgens plan en zeilden we de route terug naar naar Scheveningen. Maar wel met een omweg. De avond was mooi, met een lekker lopend windje. Onder spi scheurden we langs windmolenparken, waarbij we op een gegeven moment vergezeld werden van 2 dolfijnen. Gaaf, dit was het hoogtepunt van de reis. Het dieptepunt kwam niet veel later, in de nacht. Toen de wind schiftte en een paar Beaufort aantrok en de spi aan gort trok. Ik had al lopen sputteren dat ik onder spi de nacht in zeilde, maar de Emily liep zo lekker....

Zaterdag - Finish in Scheveningen

De rest van de nacht ging op zich prima, maar omdat het weer ruiger was, hadden Josse, Tong-Tong en Thijs Belgische zeeziekte pillen genomen. Daar kon je dus niets meer mee. Josse kon trouwens met zijn teen sowieso niets. Aan het einde van de middag, bij IJmuiden, trok de wind nog even aan naar windkracht 8. Dat was fijn, zo konden Gerard en ik de laatste 6 uur lekker heftig zeilen. Dik rif er in. Geen voedsel, daar hadden de mannen binnen immers ook geen zin in. Regen. En als toetje, ergens halverwege de avond, kreeg ik een fijne roller over me en het schip heen. Dat zal je leren, je zeilhandschoenen onder je manchet stoppen. Nat dus. Ik was heel erg blij dat ik in de haven was. Deze race kon van de bucketlist.

Veel later

Het paspoort van Josse bleek op de toilet tafel te liggen onder de rollen. Daar had hij immers zijn grab-bag gevuld.

Twee jaar later

Met een andere bemanning hebben we opnieuw gezeild. Dat is me veel beter bevallen