Een niet gepland rondje voor het startschip dwarsboomde mijn plan het midden van de startlijn op te zoeken. Daardoor startten we erg dicht bij het startschip. Het pakte best goed uit. Behalve de start en het eerste rak stuurt Johan de eerste helft van de wedstrijd. Bij de Paardegeul bewijst Johan dat de Emily een paar centimeter langer is dan de Vrijbuiter. Met twee schepen varen we ruime wind naar een boei, een derde scheepje dat perse binnendoor wil (3 scheepslengte?) geven we z'n zin, dan halverwege het ronden van de boei wil hij ipv van binnen de twee anderen naar buiten, hij doet dat achter de eerste, en vlak voor ons, maar wij zijn nog steeds aan het loeven en tikken zijn achterstag aan. Een scheldpartij is het gevolg, we laten het maar over ons heen komen. Na de appeltaart wisselen we en mag ik weer sturen. Prompt zet ik ons op het plaatje voor de RB10, gelukkig konden we er af gijpen.

Ook deze keer blijken we, behalve op de reach rakken, beduidend sneller te dobberen dan de Stardust. De grote en veel te bolle spi is bij dit lichte weer direct een nadeel. Tenzij de wind heel erg van achteren komt, maak je algauw een beetje snelheid waardoor de schijnbare wind erg naar voren draait en de spi direct weer instort. Waar de Stardust tot de KL-B kon blijven spinakeren trokken wij ietwat gefrustreerd de spi er vlak na de G62 al af. De nieuwe genua gaf voldoende snelheid om het gat tussen ons in stand te houden. Op het lange aan de windse rak liepen we voorzichtig weer een beetje uit. Ik verwacht dat de Stardust het bij meer wind een stuk beter gaat doen.

Het nieuwe regime met het strijken van de fok levert op het voordek natuurlijk veel meer werk op. Gelukkig weten Huibert, Govert en Tristan nog precies waar alles moet komen.